Dwa oblicza dóbr ziemskich Bystrzejowice w drugiej połowie XIX wieku – własność zakonu sióstr bernardynek oraz majątek poklasztorny w rękach Rosjan

Streszczenie w języku polskim

W wyniku prowadzonej przez carat polityki przeciwko Kościołowi rzymskokatolickiemu, podsyconej dodatkowo przez polsko-rosyjskie walki w czasie powstania styczniowego, w połowie lat 60. XIX wieku doszło do przejęcia ziemi należącej do klasztorów i parafii na rzecz skarbu Królestwa Polskiego. Los nieruchomości tego typu podzielił również majątek należący do klasztoru sióstr bernardynek w Lublinie, którego część stanowiły dobra ziemskie w Bystrzejowicach. W połowie lat 70. nastąpiła kolejna znacząca zmiana własnościowa, przeprowadzona na podstawie przepisów wydanych w 1871 roku. W kolejnych latach dobra były kupowane, a następnie w różnych okolicznościach przekazywane w ręce kolejnych osób pochodzenia rosyjskiego, co stanowiło jeden z warunków wyżej wzmiankowanych przepisów. Wieloletni rosyjski nadzór nad majątkiem został jednak zakończony na początku XX wieku, co wiązało się z powolnym końcem epoki dominacji ziemiaństwa oraz panowania rosyjskiego na ziemiach polskich. Zagadnienia procesu konfiskaty oraz zakupu majątku Bystrzejowice, a także szczegółowe odzwierciedlenie tego problemu w materiałach archiwalnych dały podstawę dla szerszego przedstawienia problemu dziejów własności poduchownej na terenie Kraju Nadwiślańskiego w drugiej połowie XIX wieku.