Rola zawodowa asystenta rodziny – przegląd badań

Katarzyna Hyży

Streszczenie w języku polskim


Zawód asystenta rodziny w świetle obowiązujących przepisów został wprowadzony do pomocy społecznej w Polsce w 2012 r., początki jego istnienia datuje się jednak dużo wcześniej. Zawód ten w dużej mierze polega na udzielaniu pomocy w przezwyciężaniu trudności życiowych rodzin oraz poprawie funkcjonowania jej członków w różnych obszarach. Celem artykułu był przegląd publikacji prezentujących badania poświęcone roli zawodowej asystenta. Badacze zajmowali się wieloma obszarami wprowadzonej w Polsce asystentury. Zalicza się do nich realizację asystentury rodziny oraz badania pozwalające na ocenę jej efektywności według ustalonych kryteriów. W polu zainteresowań znalazły się także możliwości kształtowania kompetencji w procesie szkolenia asystentów rodzin oraz radzenia sobie z wypaleniem zawodowym, jak również analizy związane z postrzeganiem asystentów rodziny, formami zatrudnienia czy profesjonalizacji zawodu asystenta. Opisane publikacje zawierają wiele aspektów stale związanych z asystenturą rodziny, lecz są też takie, które przedstawiają jeden obszar badań, dotyczący specyficznej roli asystenta rodziny. Zakres prezentowanych publikacji jest dość szeroki, pozwala jednak na wybranie obszarów do głębszej analizy.


Słowa kluczowe


asystent rodziny; asystentura; badania; rodzina

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Czechowska-Bieluga, M. (2016). Możliwości kształtowania kompetencji zawodowych asystentów rodzin w procesie szkolenia. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio J, Paedagogia-Psychologia, 29(1), 53–65. DOI: http://dx.doi.org/10.17951/j.2016.29.1.53

Falbogowska, K. (2011). Praca z rodziną – dobre praktyki Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie. W: A. Żukiewicz (red.), Asystent rodzinny. Nowy zawód i nowa usługa w systemie wspierania rodzin. Od opieki i pomocy do wsparcia (s. 201–212). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

Górak, A. (2011). Od projektu do realizacji – doświadczenia z wdrażania usługi asystenta rodziny w MOPS w Katowicach. W: A. Żukiewicz (red.), Asystent rodzinny. Nowy zawód i nowa usługa w systemie wspierania rodzin. Od opieki i pomocy do wsparcia (s. 171–182). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

Jaśkowska, A. (2011). Specyfika pracy asystenta rodzinnego na przykładzie projektu systemowego „Działanie szansą na przyszłość” realizowanego przez MOPR w Kielcach. W: A. Żukiewicz (red.), Asystent rodzinny. Nowy zawód i nowa usługa w systemie wspierania rodzin. Od opieki i pomocy do wsparcia (s. 141–146). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

Kamińska-Jatczak, I. (2017). Tożsamość profesjonalna w narracjach asystentów rodziny (Rozprawa doktorska napisana pod kierunkiem prof. zw. dr hab. Ewy Marynowicz-Hetki). Łódź: Uniwersytet Łódzki, Wydział Nauk o Wychowaniu.

Kotlarska-Michalska, A. (2011). Praca socjalna w rodzinie, z rodziną i dla rodziny w perspektywie ról zawodowych pracownika socjalnego i asystenta rodziny. W: A. Żukiewicz (red.), Asystent rodzinny. Nowy zawód i nowa usługa w systemie wspierania rodzin. Od opieki i pomocy do wsparcia (s. 55–74). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

Krasiejko, I. (2013a). Praca socjalna w praktyce asystenta rodziny. Przykład podejścia skoncentrowanego na rozwiązaniach. Katowice: Wydawnictwo Naukowe „Śląsk”.

Krasiejko, I. (2013b). Zawód asystenta rodziny w procesie profesjonalizacji. Wstęp do teorii i praktyki nowej profesji społecznej. Toruń: Wydawnictwo Edukacyjne Akapit.

Krasiejko, I. (2016). Asystenci rodziny zatrudnieni na umowę zlecenie jako prekariusze – zagrożenia dla profesjonalizacji nowego zawodu. Polityka Społeczna, 43(1), 19–27.

Krasiejko, I., Imielińska, A. (2011). Efektywność asystentury rodziny na podstawie badań przeprowadzonych w MOPS w Częstochowie. W: M. Szpunar (red.), Asystentura rodziny. Analiza efektywności specjalizacji pracy socjalnej w kontekście projektu systemowego MOPS w Gdyni „Rodzina bliżej siebie” (s. 165–206). Gdynia: Wydawnictwo MOPS w Gdyni.

Lisowska, S. (2012). Asystent rodziny – podsumowanie pierwszego półrocza obowiązywania Ustawy o wpieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Przegląd Prawno-Ekonomiczny, (21), 70–80.

Łangowska, K. (2011). Dobre praktyki w pracy z rodziną w MOPS w Gdyni na przykładzie asystentury rodzin. W: A. Żukiewicz (red.), Asystent rodzinny. Nowy zawód i nowa usługa w systemie wspierania rodzin. Od opieki i pomocy do wsparcia (s. 187–196). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.

Łangowska, K., Pakólska, A. (2011). Projekt systemowy „Rodzina bliżej siebie” – impuls do samozmiany klientów gdyńskiego MOPS. W: M. Szpunar (red.), Asystentura rodziny. Analiza efektywności specjalizacji pracy socjalnej w kontekście projektu systemowego MOPS w Gdyni „Rodzina bliżej siebie” (s. 41–52). Gdynia: Wydawnictwo MOPS w Gdyni.

Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej (2013). Ocena jakości i funkcjonowania asysty rodzinnej. Pobrane z: http://mcps.com.pl/wp-content/uploads/2019/03/v.-pdf.-20.12.2018-r.-badanie-asysty-rodzinnej.-raport-koncowy-asysta-rodzinna-2018-12-19-spis-tresci-od-1-s-1.pdf (dostęp: 10.02.2020).

Mickiewicz, K., Babska, A., Głogowska, K., Günther-Jabłońska, A. (2016). Wypalenie zawodowe asystentów rodziny a kompetencje społeczne i strategie radzenia sobie ze stresem. Praca Socjalna, 31(2), 165–188.

Miller, A. (2011). Analiza sytuacji beneficjentów ostatecznych projektu „Rodzina bliżej siebie”. W: M. Szpunar (red.), Asystentura rodziny. Analiza efektywności specjalizacji pracy socjalnej w kontekście projektu systemowego MOPS w Gdyni „Rodzina bliżej siebie” (s. 151–163). Gdynia: Wydawnictwo MOPS w Gdyni.

Rudnik, M. (2011). Asystentura rodziny realizowana w ośrodkach pomocy społecznej w Polsce. W: M. Szpunar (red.), Asystentura rodziny – nowatorska metoda pomocy społecznej w Polsce (s. 25–39). Gdynia: Wydawnictwo MGT.

Szarota, Z. (2011). Asystent rodziny. Między interwencjonizmem państwa a spolegliwym opiekuństwem – konteksty edukacyjne. Edukacja, 116(4), 49–65.

Szot, A. (2018). Postrzeganie pracy asystenta rodziny przez klientów pomocy społecznej i osoby ich wspomagające. Problemy Współczesnej Pedagogiki, 4(1), 83–92.

Szpunar, M. (2011). Charakterystyka rodzin z wieloma problemami. W: M. Szpunar (red.), Asystentura rodziny – nowatorska metoda pomocy społecznej w Polsce (s. 41–54). Gdynia: Wydawnictwo MGT.

Świderska, M. (2013). Asystent rodziny – współczesna forma pomocy rodzinie. Łódź: Wydawnictwo Społecznej Akademii Nauk.

Trojanowski, P. (2012). Asystent rodziny w procesie wzmacniania lokalnego systemu pomocy rodzinom zmarginalizowanym – doświadczenie wzdrożeniowe. W: P. Trojanowski, I. Tworek, M. Wawrzyniak-Kostrowicka (red.), Asystent rodziny jako innowacyjny instrument pomocy na tle mechanizmów przeciwdziałających wykluczeniu społecznemu rodziny (s. 103–182). Łódź: Leader-Great Publishers.

Ustawa z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz.U. 2019, poz. 1111 z późn. zm.).

Zaborowska, A. (2017). Asystentura rodziny – społeczny i instytucjonalny kontekst zawodu w opinii asystentów rodzin. Problemy Polityki Społecznej, (3), 117–128.

Żukiewicz, A. (2011). Asystent rodzinny: profesja i pomoc. Odniesienia do etycznych aspektów ingerencji w życie rodzinne. W: A. Żukiewicz (red.), Asystent rodzinny. Nowy zawód i nowa usługa w systemie wspierania rodzin. Od opieki i pomocy do wsparcia (s. 9–26). Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.




DOI: http://dx.doi.org/10.17951/j.2020.33.1.119-134
Data publikacji: 2020-03-27 19:13:28
Data złożenia artykułu: 2020-01-30 18:29:22


Statystyki


Widoczność abstraktów - 4015
Pobrania artykułów (od 2020-06-17) - PDF - 1920

Wskaźniki



Odwołania zewnętrzne

  • Brak odwołań zewnętrznych


Prawa autorskie (c) 2020 Katarzyna Hyży

Creative Commons License
Powyższa praca jest udostępniana na lcencji Creative Commons Attribution 4.0 International License.