Polityczne i osadnicze aspekty delimitacji na pograniczu ziemi chełmskiej i lubelskiej w 1359 r.

Streszczenie w języku polskim

Dokument z 1359 r. zawierający opis procedury odnowienia przez starostów lubelskiego i chełmskiego odcinka granicy między należącą do Królestwa Polskiego ziemią lubelską a zarządzaną w tym czasie przez Litwę ziemią chełmską daje podstawy do wniosku, że król polski pokój, który nastał od 1355 r. w stosunkach polsko-litewskich,traktował jak rozwiązanie chwilowe, a władzę księcia Jerzego w ziemi chełmskiej jako nie w pełni suwerenną. Główna treść dokumentu pozwala nie tylko wskazać przebieg dawnej granicy polsko-ruskiej, ale prowadzi również do wniosków o krajobrazie geograficznym (cechującym się dużą liczbą podmokłych bagien i lasów) i kulturowym nad rzekami Giełczew, Łopa i Żółkiewka (zagospodarowywanie lasów poprzez budowę barci, migracje chłopów między ziemią lubelską a chełmską). Spory między mieszkańcami Oleśnik, Suchodołów i Pilaszkowic po stronie polskiej a Dobryniowem, Stężycą, Gorzkowemi Żółkwią po stronie chełmskiej wiązały się z intensyfi kacją osadnictwa w tym rejonie,widoczną też po 1359 r. – w drugiej połowie XIV i początkach XV w. pojawiło się tu szeregnowych wsi: Dąbie, Siedliska, Łopiennik, Krzywe, Orchowiec, Izdebno i Poperczyn.